Andar a caballo?!

Hola chicos!

Hier weer een verhaaltje met wat we de eerste tijd in Montevideo allemaal hebben beleefd! We zijn op dit moment nog steeds druk bezig met de Spaanse taal leren…wat verbazingwekkend goed gaat! Hoewel er toch nog wel eens er lachwekkende situaties ontstaan. Zo vroeg Sabrina in een restaurant waar haar “bebe” (baby) was in plaats van haar “bebida” (drinken).

Met de taalschool zijn we de eerste week op city-tour geweest. Onze leraar nam ons mee de stad in en legde keurig in het spaans uit hoe de historie van Montevideo in elkaar stak. Voorheen was de stad erg klein en omsloten door een grote stadsmuur. Er was maar 1 ingang, en de originele poort daarvan staat nog steeds op zijn plaats. Achter die poort ligt “Ciudad Vieja”, de oude stad zoals die toen was. Dit is een gezellig stads-centrum met allemaal winkels, kraampjes en cafeetjes. Op het plein voor de poort, “Plaza Independencia”, is een groot mausoleum, waar de beroemde onafhankelijkheidsstrijder Artigas in een potje zit.
Verder zijn we nog in een museum geweest, waar we maar niet van de beveiliger afkwamen die het bordje “niet aanraken” totaal negeerde en ons maar bleef verblijden met abba-liedjes die hij op een antieke piano speelde. Uiteraard hebben we ook op de markt nog echte mate en yerba(kruiden) gekocht. Voor wie het niet kennen: dit is een typisch Uruguayaans/Argentijns kruidendrankje dat je drinkt uit een uitgeholde kalabas, de mate. Het is uitermate geschikt om mee te chillen op straat of op het strand, of eigenlijk overal!

Verder zijn we met de taalschool een dagje naar de “campo” geweest om te paardrijden en een echte Uruguayaanse “asado” te eten. Jaja, zelfs Sabrina heeft op een paard gereden. Het was dan wel het liefste en kleinste paard van allemaal, die je niet echt hoefde te sturen omdat hij toch wel achter de rest aan sukkelde, maar toch! We hebben 3 uur lang door de velden gereden en zo een mooie indruk opgedaan van het landschap.

Een ander cultureel uitstapje hebben we gemaakt naar de “Prado”, dit is een soort veemarkt met een braderie erbij. De boeren showen hun beste koeien, schapen en paarden, er zijn paardenshows met gauchos, er staan veel trekkers en andere boerenwagens, er zijn van allerlei kraampjes en er is enorm veel, al dan niet traditioneel, eten en drinken.

Maar dan nu het belangrijkste nieuws van allemaal… we hebben een plek gevonden om te wonen en te chillen als een malle! En dat is al een hele prestatie want het vinden van een huis is nog best lastig als je de taal nog niet echt spreekt. Daarbij worden afspraken vaak niet nagekomen en worden prijzen plots een stuk meer als je een buitenlander bent (lees: niet uit Zuid-Amerika komt). Zo kreeg 1 verhuurder het voor elkaar de huur plots te verdubbelen, en werd de huur bij een ander zo even 100 USD meer dan wat er in de advertentie stond.

Maar goed, na een aantal bezichtigingen, bij mooie, lelijke, dure, goedkope en zelfs bouwvallen van appartementen vind je dan toch iets. En vol blijdschap bevestig je, 2 uur na bezichtigen, dat je het appartement wil huren, waarna je word verzekerd dat het nog vrij is en je de trotse huurder bent van een appartement aan zee! Maar als je de volgende dag belt met de makelaar om een afspraak voor het ondertekenen van het contract te maken blijkt het appartement toch al verhuurd te zijn voor precies de periode die wij wilden. Dikke pech denk je dan…maar dit is ons 4 keer gebeurd, wat een toeval…Wat blijkt, de eigenaren geven geen toestemming om het appartement aan ons te verhuren. We merkten zelfs bij de makelaars dat, zodra ze hoorden dat we buitenlanders waren, ze ineens toch geen tijd hadden om het appartement te laten zien, of toevallig de sleutels waren vergeten.
Maar goed, al doende leert men, en na nog weer een bezichtiging besloten we direct te accepteren en hebben direct getekend en een aanbetaling gedaan, dus deze is nu echt voor ons! Het appartement is voorzien van alle nodige zooi die wij niet mee wilden zeulen en is zo’n 150m van het mooiste strand van Montevideo, helemaal top!

Aankomend weekend wordt weer druk en gezellig… Vrijdag 25 augustus vieren de Uruguayanen namelijk onafhankelijksdag. Dit houdt in dat er een boel gefeest wordt met veel eten en drinken en muziek op straat. Dit willen we natuurlijk niet missen. En in het weekend gaan we verhuizen naar onze nieuwe crib vlakbij zee! Maandag kan er helaas niet worden uitgerust want dan is Sabrina’s eerste officiële werkdag. (Al zei de supervisor dat het “muy tranguilo” zal zijn)… Hierover de volgende keer meer!

Groetjes van ons!

Voor foto’s kijk op http://picasaweb.google.com/tabeensabrina