Wonen en werken in Montevideo

Hee allemaal!

We zijn alweer een tijdje verder dus vonden we het weer tijd worden om jullie op de hoogte te brengen van onze belevenissen…

Inmiddels zijn we helemaal gesetteld in ons mooie appartement. Heerlijk om zo dicht bij de zee te wonen… Eindelijk was er dan tijd om onze goede voornemens waar te maken en te gaan rennen op het strand, en fietsen langs de rambla (boulevard).

In het vorige bericht vertelden we dat er Onafhankelijkheidsdag zou worden gevierd. Op deze dag waren de publieke gebouwen geopend voor bezichtiging, en daar hebben we natuurlijk gebruik van gemaakt door het Palacio de Legislación te bezoeken. Dit is het rechtsgebouw van Montevideo. ´s Avonds hebben we met zn allen een lading pizza´s en bier besteld om daarna het uitgaansleven eens te verkennen.. Als je vindt dat het in Nederland al laat op gang komt, hier helemaal.. Om een uur of 2 begint het eindelijk een beetje drukker te worden! We hebben vooral veel Spaanse muziek gehoord, maar af en toe konden we ook “genieten” van wat ze hier geweldige Engelse muziek vinden, en kwamen “wilde” nummers van de Vengaboys, Britney Spears en Will Smith voorbij, jaja vette party!

Het weekend erna hebben we een klein tripje gemaakt naar Salto in het noorden van Uruguay. Na zo´n 5 uur rijden kwamen we aan in het gebied van de Thermas. Dit zijn zwembaden met water uit de natuur. Dit water is erg warm (niet minder als 35graden) omdat het uit hotsprings afkomstig is. We hebben die dag dus heerlijk kunnen relaxen in het water en de zon, maar het was toch wel een beetje erg warm, zelfs de douches waren te heet om onder te staan… ´s Avonds zijn we lekker uit eten gegaan en hebben de Uruguayaanse Chivito gegeten, de trots van Uruguay. Eigenlijk is het een broodje hamburger, maar dan van “echt” vlees en het is zo groot en met zoveel shit erop dat je het onmogelijk met je handen kan eten zonder te smeren... heerlijk!

En we hebben een poging gedaan om de tango te leren dansen, dat is namelijk de favoriete dans hier, dus daar konden we niet in achterblijven. Nou, we waren met glans de meest houterige personen op de hele dansvloer! Maar we gaan zeker nog een keer een poging wagen zodat we het straks wel kunnen.

Sabrina is afgelopen week ook eindelijk begonnen met het project. De eerste dag was wel een beetje spannend. Allemaal nieuwe mensen ontmoet die allemaal aardige dingen zeiden en vroegen maar waarvan ik de helft niet snapte omdat ze zo snel praatten! Aan het einde van de dag ben ik helemaal moe van al dat Spaanse praten, lezen en schrijven, maar ik merk wel dat het steeds gemakkelijker gaat. Ik ben nu inmiddels anderhalve week aan het werk en ik kan al aardig in de gesprekken meepraten. Het kantoor waar ik werk is niet heel groot, er zijn telkens tussen de 4 en 10 mensen aanwezig. Maar het is daarom wel lekker persoonlijk en gezellig. Er zijn trouwens wel vaak vergaderingen, en afhankelijk van de belangrijkheid van de aanwezige personen hebben we dan allerlei lekkere hapjes in huis die ik natuurlijk allemaal moet proberen! Ik zit in een kantoortje met twee jonge meiden waarvan de ene klassieke muziek draait en de andere Michael Jackson. Ik ben de enige die tussen de middag een oerhollandse boterham met kaas eet en die “al” trek heeft om 12 uur, dat vinden ze allemaal maar raar.

De eerste dag hebben we een werk schema gemaakt voor de komende tijd. Tot aan 14 december ga ik aan het eerste deel van mijn project werken. De eerste twee weken ga ik me inlezen over coöperaties en hun problemen en me voorbereiden op de bezoeken die ik aan hun ga brengen. In de derde en vierde week ga ik met mijn begeleider dan een paar coöperaties en hopelijk ook boeren bezoeken. Deze bezoeken zijn ter voorbereiding van de survey waar ik in november mee wil gaan beginnen. Deze survey is het belangrijkste deel van mijn onderzoek, en om het goed te kunnen doen, dus om de goede vragen te kunnen stellen, moet ik eerst goed weten wat er allemaal speelt aan problemen bij de coöperaties en de boeren. Later, in november ga ik er dus een tweede keer op uit om de survey te doen. Vanaf 14 december gaan Tabe en ik lekker rondreizen. Dan begint namelijk ook de zomervakantie, en ook hier willen de mensen natuurlijk niet werken met kerst en oud en nieuw. In januari en februari ga ik dan weer 5 weekjes werken om het project af te ronden, en eind februari is er weer tijd om nog een stuk rond te reizen. We hebben nog geen idee waar we precies heen willen reizen, maar doordat we twee keer gaan hebben we de kans om twee keer een andere richting op te gaan… In ieder geval staan de Iguazu Falls op het lijstje!

Tabe heeft, naast chillen en surfen, inmiddels ook wat nuttigere bezigheden gevonden. Zo doet hij wat werk voor de taalschool, hij geeft excursies zoals een rondleiding door de stad en langs het strand op de fiets en gaat hij middagjes zeilen langs de vele stranden. Naast een klein beetje geld krijgt hij ook Spaanse lessen in ruil voor zijn werk, dus das een prima deal.
Ook geeft hij op vrijwillige basis Engelse les op een school in een arme wijk net buiten Montevideo. In deze wijk zijn geen verharde wegen en is ook stromend water niet in alle huizen aanwezig, was dus echt wel even wennen was. De les is aan kinderen die na schooltijd als extra activiteit Engels of drumles (op lege jerrycans) krijgen of gewoon wat gaan voetballen. In totaal zijn er zo’n 15 kinderen tussen de 6 en 16 jaar die in 2 lokalen, schuurtjes met een tafel en 3 stoelen, de lessen kunnen volgen. Aangezien Tabe nauwelijks Spaans spreekt en zij bijna geen Engels is er nog wel eens wat verwarring maar dat komt altijd wel weer goed.

Goed, dat was weer een heel verhaal maar dan zijn jullie iig weer volledig op de hoogte.

Groetjes ons

Voor foto’s kijk op http://picasaweb.google.com/tabeensabrina

Speciale samenvatting voor M Maarten:
Alles is hier donders mooi, alleen is de muziek wel focking oud. In de kroeg kan je wel goed door zoep’n, bier wordt niet kleiner verkocht dan 1L, mooi onnie. Ook nog een avond wezen zoep’n met de plaatselijke ‘couch surfers’, donders mooi. Vant weekend een tering eind gereden naar verwarmde zwembaden ergens in het NW van Uruguay. Donders heet aan de klot’n maar wel lachen. Hoest met die focking Oscar dan? Ajoo